ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ-ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ»

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους για την παρουσία σας , η οποία πάντα μας δίνει την δύναμη και την διάθεση να συνεχίζουμε με τέτοιες πρωτοβουλίες .
Η πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια εκτός από την δυσβάστακτη οικονομική κρίση που βιώνει , αντιμετωπίζει πέραν των άλλων και ένα πρόβλημα το οποίο την επιβαρύνει θεσμικά, κοινωνικά ,οικονομικά .
Το πρόβλημα αυτό είναι το προσφυγικό-μεταναστευτικό , ένα πρόβλημα που αφορά πλέον το σύνολο της λειτουργίας της Ελληνικής κοινωνίας .
Αν θεωρήσουμε φίλες και φίλοι ότι εθνικό θέμα είναι εκείνο που επηρεάζει δραστικά την λειτουργία και τα αντανακλαστικά ενός έθνους ,ενός κράτους, μιας κοινωνίας στο σύνολό της τότε σίγουρα το μεταναστευτικό στην πατρίδα μας τείνει να γίνει ένα μείζον εθνικό θέμα που πρέπει επί τέλους να μπει σε μια διαδικασία σοβαρής  αντιμετώπισης και επίλυσης .
Είναι γεγονός ότι οι μεγάλες μεταναστεύσεις στην ιστορία δεν έγιναν μόνο λόγω πολέμων ,λόγω κοινωνικών η πολιτικών αναταραχών ,ή ακόμα λόγω λοιμών η ακραίων φυσικών φαινομένων . Τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται πάντα με στόχο την εύρεση ζωτικού χώρου για οικονομική επιβίωση.
Τα αίτια του μεταναστευτικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα μας την τελευταία 20ετία σαφώς μας παραπέμπουν σε οικονομικά αίτια ,και στην ασύμμετρη οικονομική ανάπτυξη στην ευρύτερη γεωγραφική γειτονιά μας.
Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που χιλιάδες άνθρωποι από γειτονικές και μη χώρες έφθαναν τις δύο τελευταίες δεκαετίες στην χώρα μας είτε για να μείνουν σε αυτήν ,είτε για να συνεχίσουν το ταξίδι τους για αλλού .
Η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας τα προηγούμενα χρόνια δικαιολογούσε αυτήν την προτίμηση για την χώρα μας που τη  έκανε χώρα προορισμού και εγκατάστασης χιλιάδων μεταναστών .
Η σημερινές όμως οικονομικές συνθήκες εδώ, σε συνδυασμό με την εμπόλεμη κατάσταση στη Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική άλλαξε τα δεδομένα ,και η χώρα μας από χώρα υποδοχής έγινε χώρα transit ,και ο αριθμός των μεταναστών αυξήθηκε δραματικά λόγω της εμπόλεμης κατάστασης στην γειτονιά μας .
Το γεγονός μάλιστα ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα με συγκεκριμένη γεωγραφική ιδιαιτερότητα, δηλαδή εκτεταμένη ακτογραμμή την μεγαλύτερη στην Ευρώπη ,και όλα της τα σύνορα είναι με χώρες εξαγωγής μεταναστών, σε συνδυασμό με την οργανωμένη δουλεμπορική δράση που εξελίσσεται επί πολλά χρόνια στην Τουρκία με την ανοχή του Τουρκικού Κράτους, την κάνουν ιδιαίτερα ευάλωτη στην μεταναστευτική έκρηξη .
Τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί και έχουν πάρει δραματικές διαστάσεις είναι γνωστά σε όλους μέσα και έξω από την χώρα μας, και φαίνονται πλέον παντού δια γυμνού οφθαλμού.
Οι Έλληνες δεν υπήρξαμε ποτέ ρατσιστές ή ξενόφοβοι ,είμαστε ένας κοσμοπολίτικος λαός που βίωσε και ο ίδιος την ανάγκη της μετανάστευσης σε μια περίοδο της οικονομικής μας διαδρομής.
Άλλωστε ειδικότερα εμείς εδώ στην Νίκαια αλλά και στην ευρύτερη περιοχή μας καταγόμαστε από ανθρώπους που βίωσαν το δράμα της προσφυγιάς και βίωσαν την κακή αντιμετώπιση κοινωνίας και Κράτους όταν πρωτοήλθαν εδώ .
Εμείς ως εκπρόσωποι πλέον της δεύτερης και τρίτης γενιάς προσφύγων κατανοούμε απόλυτα την αγωνία και τις δυσκολίες αυτών των ανθρώπων που γεωπολιτικοί και οικονομικοί  παράγοντες τους υποχρεώνουν να φύγουν κακήν κακώς από τις πατρίδες τους.
Η είσοδος όμως 10αδων χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων  κάθε χρόνο στη χώρα μας , και μάλιστα με αυξανόμενους ρυθμούς χωρίς να υπάρχει προοπτική μείωσης αυτού του φαινομένου δημιουργεί δυσβάστακτα και περίπλοκα προβλήματα στην χώρα μας  .
Η Ελλάδα σαν κράτος αλλά και σαν κοινωνία πρέπει να απαντήσει με σαφήνεια σε μερικά ερωτήματα .
1. Μπορεί να αντέξει εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες με συνεχώς αυξανόμενους ρυθμούς εισόδου στη χώρα;
2. Μπορεί να αντέξει την επιβολή μιας βίαιης και χωρίς όρους πολυπολιτισμικότητας ,η οποία δεν είναι κατ ανάγκη κακή, αρκεί όμως να γίνεται με τέτοιους ρυθμούς ένταξης και αφομοίωσης που δεν θα δημιουργεί εντάσεις και οξύτητες ;
3. Είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην έχει λάβει μέχρι σήμερα κανένα ουσιαστικό μέτρο (διότι όλες οι πολιτικές κρίνονται εκ του αποτελέσματος)  για την αναχαίτιση του ρεύματος λαθραίας εισόδου, αλλά να παραμένει έρμαιο ιδιαίτερα την τελευταία 10ετία μιας οργανωμένης δουλεμπορικής δραστηριότητας, η οποία πιθανά να έχει και την στήριξη υπηρεσιών από ξένες χώρες;
4. Μπορεί η Ελλάδα της οικονομικής κρίσης ,της ύφεσης ,και της καλπάζουσας ανεργίας να ανταποκριθεί στις ανάγκες ενός πληθυσμού που μπαίνει στη χώρα μας μαζικά αναζητώντας μια καλλίτερη ζωή;
Σε αυτά τα ερωτήματα θα πρέπει να απαντήσουμε σαν κράτος αλλά  και σαν κοινωνία.
Θα πρέπει επίσης ,φίλες και φίλοι να πάψουμε να συγχέουμε όρους με διακριτό περιεχόμενο ,όπως πρόσφυγας, μετανάστης, λαθρομετανάστης, όροι που εσκεμμένα συγχέονται και παρερμηνεύονται στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης δήθεν προοδευτικής ρητορικής η οποία πέρα από λόγια δεν προτείνει καμιά λύση ,που αφ ενός μεν θα άμβλυνε το πρόβλημα ,και αφ ετέρου θα ήταν εφαρμόσιμη μέσα στα πλαίσια ενός κράτους δικαίου ,με συγκεκριμένες διεθνείς υποχρεώσεις ,και συγκεκριμένες κοινωνικές και οικονομικές αντοχές .
Όμως φίλες και φίλοι δεν πρέπει να ξεχνάμε και ένα άλλο παράγοντα που αντιμετωπίζουμε εμείς σαν Ελλάδα σε αντιδιαστολή με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες που δεν τον αντιμετωπίζουν ,και αυτός ο παράγοντας είναι ο εθνικός .
Είμαστε μια χώρα με ανοικτά εθνικά θέματα, ο χειρισμός των οποίων απαιτεί προσοχή, σύνεση ,και εγρήγορση .
Με ανησυχία παρακολουθούμε όλοι τις συμφωνίες που γίνονται και που αφορούν την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος στο Αιγαίο, την απομόνωση της χώρας μας στον Βαλκανικό χώρο ,στην μετατροπή της εξαιτίας του σφραγίσματος των συνόρων σε  ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης απελπισμένων ανθρώπων , την αμφισβήτηση της κυριαρχίας μας σε κρίσιμες εθνικά περιοχές ,και όλα αυτά ενώ αντιμετωπίζουμε οικονομική , πολιτική ,κοινωνική και θεσμική κρίση .
Ο κίνδυνος να υπάρξουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις με τεράστιο κόστος για την χώρα είναι ορατός, οι ευθύνες του πολιτικού μας προσωπικού είναι μεγάλες ,και εμείς σαν πολίτες δεν πρέπει να μένουμε απαθείς παρατηρητές αυτής της κατάστασης .
Φίλες και φίλοι προσπάθησα να κάνω μια μικρή εισαγωγή στο πολύ σημαντικό και ευαίσθητο αυτό θέμα που θα μας απασχολεί όπως όλα δείχνουν για πολλά χρόνια .
Νομίζω όμως τέτοια ευαίσθητα θέματα είναι καλό να τα προσεγγίζουν και να τα αναλύουν άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί επισταμένως με αυτά ,όπως οι εισηγητές της αποψινής εκδήλωσης,  και φυσικά οι απόψεις και θέσεις τους έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα όταν μάλιστα τα προσεγγίζουν μέσα σε ένα επιστημονικό πλαίσιο μακριά από μισαλλοδοξίες , και διάθεση καπηλείας .
Κοντά μας σήμερα για αυτό το λόγο είναι ο κ. Θάνος Ντόκος, Γενικός Διευθυντής στο Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ). Ο κ. Ντόκος έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια Πειραιώς και Αθηνών, τη Σχολή Εθνικής Αμύνης, τη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας και τη Διπλωματική Ακαδημία ,είναι Διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Cambridge. έχει διατελέσει ερευνητής στο Ινστιτούτο Έρευνας για την Ειρήνη ,της Φρανκφούρτης ,και το Κέντρο για την Επιστήμη και τις Διεθνείς Σχέσεις, του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Έχει εργαστεί ως Επιστημονικός Υπεύθυνος της Διεύθυνσης Στρατηγικών Μελετών, στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και ως Σύμβουλος σε θέματα ΝΑΤΟ στο Υπουργείο Εξωτερικών.
Συγγραφέας πολλών βιβλίων και άρθρων σε θέματα στρατηγικής, διεθνούς ασφάλειας, αμυντικής πολιτικής, ελληνοτουρκικών σχέσεων και μεσογειακής ασφάλειας.
Επίσης μαζί μας είναι ο κ Θόδωρος Παπαθεοδώρου Βουλευτής Αχαίας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, πρώην Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων . Ο κ Παπαθεοδώρου είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών ,έχει διατελέσει Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Διδάκτορας Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών του πανεπιστημίου του Πουατιέ της Γαλλίας ,έχει εκλεγεί ως Προσκεκλημένος Καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μπορντώ , και κατά την περίοδο 2008 - 2010 υπήρξε Πρόεδρος του Τμήματος της Κοινωνικής και της Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα και επιστημονικές μελέτες σε ελληνικά και διεθνή νομικά περιοδικά. Ιδιαίτερα, έχει ασχοληθεί στην Ελλάδα και σε ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία και το Βέλγιο στα ζητήματα της εγκληματικότητας, της διεθνούς συνεργασίας και της αποκέντρωσης ,της αντιεγκληματικής πολιτικής, καθώς και πολλών εφαρμογών της μεταναστευτικής πολιτικής. Τέλος, το 2003 τιμήθηκε από τη Γαλλική Δημοκρατία με το παράσημο της Τάξης του Ακαδημαϊκού Φοίνικα .