Η ΟΜΙΛΙΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ Κ.Π.Ε. ΠΑΣΟΚ 6-3-2016

Είναι νομίζω πλεονασμός να επαναλάβω ότι σαν χώρα και σαν κοινωνία βιώνουμε την πιο παρακμιακή περίοδο από τη μεταπολίτευση και μετά, για να μη πάω ακόμη πιο πίσω .
   Διαχειρίζεται τις τύχες του Ελληνικού Λαού μια κυβέρνηση που έχει αναγάγει το ψέμα σε πολιτική πρακτική, μια κυβέρνηση που έχει αποτύχει σε όλους τους τομείς ,μια κυβέρνηση που χειρίζεται τα κρίσιμα προβλήματα της χώρας έχοντας απλά βάλει το αυτόματο πιλότο ,και το χειρότερο μια κυβέρνηση που έχει το θράσος να κουνάει το δάχτυλο σε όποιον τολμά να της θυμίσει ότι οδηγεί τη χώρα στα βράχια .
   Η αξιολόγηση συνεχώς μετατίθεται σε ένα αβέβαιο μέλλον , το προσφυγικό –μεταναστευτικό πρόβλημα έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις που αγγίζει πλέον ζητήματα εθνικής ασφάλειας ,η άλωση του κράτους με κολλητούς ,συγγενείς και φίλους είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο ,και παρόλα αυτά βλέπουμε μια κυβέρνηση που κακά τα ψέματα συντρόφισσες και σύντροφοι αντέχει .
   Αποδεικνύεται ότι όποιος τροφοδοτεί την κοινωνία με ψευδαισθήσεις επιβιώνει πολιτικά γίνεται κυρίαρχός της ,ενώ όποιος προσπαθεί να διαλύσει τις ψευδαισθήσεις παίρνει τη θέση του θύματος .
   Μπορεί οι δημοσκοπήσεις να φέρουν πλέον δεύτερο τον ΣΥΡΙΖΑ , μπορεί να είναι η πρώτη φορά από το 74 και μετά που ένα κόμμα που έρχεται στην εξουσία χάνει δημοσκοπικά με την συμπλήρωση ενός μόλις χρόνου μεγάλο μέρος της εκλογικής του δύναμης ,αλλά το γεγονός ότι μετά από αυτήν τη  μέχρι τώρα καταστροφική για την χώρα θητεία του δεν έχει καταρρεύσει αλλά ανθίσταται σημαίνει κάποια πράγματα .
    Σημαίνει σύντροφοι ότι αυτοί που εμπιστεύθηκαν τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά απογοητεύτηκαν σύντομα από τα ψέματα , τις ψευδαισθήσεις και τις απάτες του δεν έχουν να ακουμπήσουν με ασφάλεια πουθενά .
   Ενισχύεται μεν λίγο η ΝΔ αλλά το ερώτημα είναι  γιατί ο ευρύτερος χώρος της κεντροαριστεράς παραμένει καθηλωμένος για να μη πω ότι υποχωρεί κιόλας δημοσκοπικά αν δούμε τα ποσοστά των επιμέρους πολιτικών σχηματισμών που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στον συγκεκριμένο χώρο .
   Γιατί συμβαίνει αυτό ; Η απάντηση στο ερώτημα είναι δυστυχώς πολύ εύκολη ΔΕΝ ΠΕΙΘΟΥΜΕ , και δεν πείθουμε όχι γιατί δεν διατυπώνουμε με σαφήνεια θέσεις για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα , αλλά γιατί ο κατακερματισμός του χώρου και μια έρπουσα αλληλουπονόμευση δημιουργεί ένα απαγορευτικό περιβάλλον για να αρχίσει να μας ξαναεμπιστεύεται  ένας κόσμος που παρακολουθεί με αγωνία το κατρακύλισμα της χώρας .
   Οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις οι δικές μας σαν ΠΑΣΟΚ σε αυτήν την περίπτωση είναι τεράστιες .
   Σύντροφοι πέρα από λόγια ,λόγια ,λόγια  ας βάλουμε το χέρι στην καρδιά και ας απαντήσουμε στο εξής ερώτημα . Πότε αρχίσαμε μετ επιτάσεως να μιλάμε και να αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες για την αναγκαιότητα ανασυγκρότησης του χώρου της κεντροαριστεράς ; Πότε αρχίσαμε να μιλάμε για την ανάγκη σύγκλισης των δυνάμεων , σχηματισμών, κινήσεων ,προσώπων που επηρεάζουν τις εξελίξεις στον χώρο ; Δυστυχώς αρχίσαμε να το κάνουμε με ένταση μετά από μία εξέλιξη που αφορούσε έναν άλλο πολιτικό χώρο , μετά την αλλαγή ηγεσίας στη ΝΔ  .
   Τότε ουσιαστικά άρχισαν να ενεργοποιούνται τα αντανακλαστικά της αυτοσυντήρησης  όχι μόνο σε εμάς στο ΠΑΣΟΚ ,αλλά και σε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς ,και να μιλάνε για την αναγκαιότητα αλλαγών και ανασυγκρότησης του χώρου .
   Αυτό λέγεται ετεροκαθορισμός σύντροφοι , αυτό λέγεται «ελάτε να δούμε τι θα κάνουμε γιατί κάποιοι άλλοι άρχισαν και κινούνται πιο προωθημένα από εμάς».
   Εν πάση περιπτώσει όμως κάλλιο αργά παρά ποτέ .
   Όταν όμως αρχίζουν τέτοιες προσπάθειες καλό θα είναι να καταγράφουμε και να αφουγκραζόμαστε με προσοχή τι συμβαίνει στους άλλους πολιτικά όμορους χώρους .
   Η συνεργασία με πολιτικά εξαϋλωμένους πολιτικούς σχηματισμούς που περιμένουν το δικό μας φιλί της ζωής για να υπάρξουν ,είναι εύκολη .
   Η συνεργασία με μεμονωμένα πρόσωπα που φιλοδοξώντας να παίξουν ρόλο, εξαντλούν την πολιτική τους δυναμική στο γέμισμα μιας αίθουσας  για να δώσουν το στίγμα τους και να δηλώσουν την παρουσία τους είναι επίσης εύκολη .
   Δύσκολη σύντροφοι, είναι η συνεργασία και συμπόρευση με πολιτικές δυνάμεις που εκφράζονται κοινοβουλευτικά , που έχουν τριφτεί στο καμίνι της εκλογικής πάλης και έχουν επιβιώσει ανεξάρτητα από ποσοστά .
   Τι γίνεται σ αυτούς τους χώρους  ;
   Έχει κανείς την ψευδαίσθηση μετά τα αποτελέσματα του συνεδρίου του ΠΟΤΑΜΙΟΥ ότι υπάρχει πραγματική πρόθεση και πολιτική στόχευση για ουσιαστική συμβολή στην προσπάθεια της ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς ;
  Κάποιοι από αυτούς ήδη αλληθωρίζουν προς την ΝΔ ,πιστεύοντας ότι η πολιτική τους επιβίωση περνάει μέσα από την ταύτιση με τη Δεξιά, και κάποιοι διατυπώνουν τόσο περίπλοκα την θέση για την ανάγκη αναγέννησης του κεντροαριστερού χώρου ,που στην ουσία ναρκοθετούν αυτήν την προσπάθεια .
Σταράτες κουβέντες δεν ακούσαμε από το συνέδριο του ΠΟΤΑΜΙΟΥ.
  Όταν μάλιστα αυτές τις ερμαφρόδιτες θέσεις τις διατυπώνουν σε μια ιδιαίτερα αρνητική για αυτούς πολιτική συγκυρία (2% έχουν φτάσει δημοσκοπικά) τότε γίνεται απόλυτα κατανοητό με ποιους καλούμαστε να συζητήσουμε για αυτό το δύσκολο εγχείρημα, από την επιτυχία του οποίου δεν εξαρτάται απλά η πολιτική επιβίωση του χώρου ,αλλά η δημιουργία των όρων και των προϋποθέσεων για την γέννηση εκείνου του πολιτικού σχηματισμού που θα δώσει ελπίδα διέξοδο και επιστροφή στην πολιτική κανονικότητα . 
  Αυτή η αναγκαιότητα σύντροφοι και συντρόφισσες δεν είναι μόνο πολιτική αναγκαιότητα αλλά κυρίως εθνική αναγκαιότητα ,όσο μεγαλόστομο και αν ακούγεται αυτό .
   Η πρόταση της Προέδρου για ενοποίηση των κοινοβουλευτικών ομάδων ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙΟΥ έχει μια βάση που μπορεί να επεξεργαστεί στις λεπτομέρειές της και να δρομολογηθεί προς υλοποίηση ,αντ αυτού ακούμε νεφελώδεις απόψεις συνθηματολογικού χαρακτήρα για κοινοβούλιο του ΚΕΝΤΡΟΥ χωρίς να εξειδικεύεται αυτή η πρόταση, αλλά στην ουσία να υπονομεύεται κιόλας με την διατυπωμένη άποψη ότι «δεν διαλύουμε τον πολιτικό μας σχηματισμό ,ούτε ενσωματωνόμαστε» , εκτός αν πιστεύουν κάποιοι ότι η κυριαρχία του κεντρώου χώρου μπορεί να επιτευχθεί μέσα από κατακερματισμό δυνάμεων όπου απλά θα διατυπώνονται καλές προθέσεις και τίποτα παραπάνω. 
   Βεβαίως δεν μπορεί να βάλει κανείς ένα αυστηρό χρονοδιάγραμμα για το πέρας του διαλόγου που θα καταλήξει στον σχηματισμό μιας ολοκληρωμένης πρότασης ,αλλά ο χρόνος δεν μπορεί να είναι απεριόριστος .
   Οι κίνδυνοι για τη χώρα είναι μεγάλοι , η ανικανότητα αυτής της κυβέρνησης μας οδηγεί κάθε μέρα που περνάει σε εθνικά αδιέξοδα ,η πιθανότητα πρόωρων εκλογών όσο η κυβέρνηση στριμώχνεται γίνεται και πιο ορατή , για αυτό το λόγο το πολιτικό προσωπικό της χώρας θα πρέπει να δώσει διέξοδο όσον αφορά την δυνατότητα να εμπιστευτεί ο Ελληνικός Λαός πολιτικά σχήματα που θα τον απεγκλωβίζουν από πολιτικούς χώρους που ευτέλισαν κάθε έννοια πολιτικής αξιοπιστίας .
   Ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ σε αυτήν την περίπτωση είναι κρίσιμος. Αν διαπιστωθεί απροθυμία από άλλες πολιτικές δυνάμεις τότε πρέπει να αναλάβουμε συγκεκριμένες και άμεσες πρωτοβουλίες με στόχο μια νέα πολιτική και οργανωτική πρόταση .
   Σύντροφοι το ΠΑΣΟΚ προσέφερε τεράστιες υπηρεσίες στη πατρίδα μας , ηγεμόνευσε πολιτικά μετά το 74 κυβερνώντας την  για 25 περίπου χρόνια μετατρέποντας την από μια τυπική Βαλκανική χώρα σε μια από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου .
   Όσο και αν μας πονάει όμως το γεγονός, ο πολιτικός κύκλος του κόμματος όπως το έχουμε ζήσει οι περισσότεροι έχει κλείσει.
  Το ΠΑΣΟΚ του 45%, του 40%, του 38% , δεν υπάρχει πια , προέρχομαι από μια περιοχή που βγάζαμε 6 Βουλευτές , ακόμη και όταν το ΠΑΣΟΚ έχανε τις εκλογές ,την Β Πειραιά , και σήμερα δεν βγάζουμε κανέναν , αν θέλουμε να συμβιβαστούμε με ένα κόμμα του 4-4,5-5 % είναι πολύ εύκολο να το κάνουμε , αν θέλουμε να γίνουμε ένα άλλο ΚΚΕ ,με την έννοια του να αρκούμαστε σε ένα ποσοστό που θα μας δίνει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση για να υπάρχουμε και πέραν αυτού ουδέν, είναι πολύ εύκολο να το αποδεχτούμε , και τώρα μάλιστα που τα εκλογικά ποσοστά των λεγόμενων μεγάλων κομμάτων δεν είναι ποσοστά αυτοδυναμίας ίσως να βολεύονται κάποιοι στη λογική ότι ακόμη και με ποσοστά του 4-5 % μπορούμε να καθορίζουμε και τις πολιτικές εξελίξεις μετέχοντας ακόμη και σε κυβερνήσεις συνεργασίας. Αν θέλουμε όμως να βγούμε από αυτό το τέλμα και να δώσουμε μια άλλη προοπτική τότε η πρόκληση είναι οι ρηξικέλευθες  κινήσεις και αποφάσεις .
   Όπως το σοκ της κρίσης αναδιέταξε πλήρως το πολιτικό σκηνικό, έτσι χρειάζεται ένα πολιτικό σοκ στο χώρο της κεντροαριστεράς για να δρομολογηθούν οι αναγκαίες αλλαγές .
   Αν δεν τελεσφορήσουν οι προσπάθειες τότε η μόνη λύση είναι το ιδρυτικό συνέδριο σύντροφοι και συντρόφισσες , όπου εκεί θα προσεγγιστούν όλα από μηδενική βάση , ένα συνέδριο ανοικτό σε όποιον συμμερίζεται την άποψη ότι πρέπει να υπάρξει μια καινούρια πολιτική πρόταση , ένα συνέδριο όπου θα μπουν οι προϋποθέσεις για το καινούριο σε όλα τα επίπεδα , ένα συνέδριο που θα δώσει απάντηση για το τι χρειάζεται σήμερα ο ευρύτερος Κεντρώος χώρος , ένας χώρος που δεν πρέπει να το αφήσουμε να τον λυμαίνονται Δεξιές κραυγές και γραφικές φιγούρες .
   Αυτή η διαδικασία δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση , θα χρειαστεί να παρθούν για όλους μας επώδυνες αποφάσεις ,προκειμένου να μπουν τα θεμέλια μιας νέας πρότασης σε όλα τα επίπεδα .
   Όσον αφορά τα οργανωτικά και άλλα ζητήματα που θα προκύψουν στην πορεία για ένα δύσκολο εγχείρημα όπως είναι το ιδρυτικό συνέδριο σίγουρα θα μας απασχολήσουν αρκετά αλλά αν υπάρχει η πολιτική βούληση θα αντιμετωπιστούν .
   Σύντροφοι ο μεγάλος της Αριστεράς ο Γκράμσι έλεγε ότι κρίση υπάρχει όταν το νέο θέλει να γεννηθεί και το παλιό αρνείται να πεθάνει.
   Αν δεν βοηθήσουμε να γεννηθεί γρήγορα το νέο τότε οι ευθύνες μας, και απέναντι σε αυτούς που χρόνια τώρα μας εμπιστεύονταν αλλά και απέναντι στην προοπτική της χώρας θα είναι τεράστιες .