Άλλο κίνημα και άλλο ... τζάμπα κίνημα (2011)

   Είναι γεγονός ότι σαν χώρα περνάμε μια από τις κρισιμότερες περιόδους της μεταπολεμικής ιστορίας μας ,η οικονομική κρίση με ότι αυτή συνεπάγεται για το εισόδημα του μέσου Έλληνα είναι πλέον όχι απλά αισθητή αλλά οι συνέπειές της έχουν ρίξει βαριά την σκιά τους σε όλες τις δραστηριότητες .
   Είναι επίσης γεγονός ότι από όλες τις κρίσεις ,κυρίως τις οικονομικές ,μπορεί να βγει κάποιος με θυσίες και με προσπάθειες ώστε η οικονομική λειτουργία του Κράτους να ξαναγίνει αξιόπιστη και αποτελεσματική.
   Οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα να διαφωνεί με μια οικονομική πολιτική ,να διαφωνεί για τα αίτια που μας οδήγησαν εδώ ,και ακόμη να διαφωνεί στο ποιοι πρέπει να λογοδοτήσουν για αυτήν την εξέλιξη.
   Ανεξάρτητα όμως από την προσέγγιση που μπορεί να έχει ο καθένας όσον αφορά τις ευθύνες ,σημασία έχει η κοινή πεποίθηση που λέει ότι μόνο με πανεθνική προσπάθεια μπορούμε να διαμορφώσουμε συνθήκες εξόδου από την κρίση ,και φυσικά μέσα στα πλαίσια της δημοκρατικής λειτουργίας να αποδοκιμάσουμε αυτούς που κατά την γνώμη μας ,μας οδήγησαν με τις πολιτικές τους σε αυτήν την κατάσταση .
   Το ερώτημα που μπαίνει σε αυτό το σημείο είναι το εξής .Αν όλοι θεωρήσουμε ότι για την σημερινή κατάσταση ευθύνονται μόνο κάποιοι άλλοι και κατά συνέπεια δεν συμμετέχουμε σε καμιά προσπάθεια εξόδου από την κρίση ,που μπορεί να οδηγηθούμε ;
   Αν θεωρήσουμε ότι τα προϊόντα είναι ακριβά άρα δεν πρέπει να πληρώνουμε ΦΠΑ ,αν θεωρήσουμε ότι οι ΔΕΚΟ είναι ληστρικές άρα δεν πρέπει να εξοφλούμε τους διάφορους λογαριασμούς ,αν θεωρήσουμε ότι η φορολογική πολιτική δεν είναι σωστή ,άρα δεν πρέπει να πληρώνουμε φόρους ,αν θεωρήσουμε ότι τα εισιτήρια είναι ακριβά άρα δεν πρέπει να πληρώνουμε για τα μέσα μαζικής μεταφοράς ,τότε που μπορεί να οδηγήσει αυτή η συμπεριφορά ;
   Αν κάποιοι δεν πληρώνουν σημασία έχει ότι κάποιοι άλλοι πρέπει να πληρώνουν για να λειτουργήσει η οικονομία ,και κατά συνέπεια οι τζαμπατζήδες πρέπει να συντηρούνται από αυτούς που αποφασίζουν να πληρώνουν.
   Το κίνημα του τζάμπα όχι μόνο δεν οδηγεί πουθενά αλλά διαμορφώνει δύο ταχυτήτων πολίτες, πέρα από το γεγονός ότι η λέξη «κίνημα» είναι πολύ «βαριά» για να χρησιμοποιείται για χαβαλετζίδικες ενέργειες .
   Η λύση για να ξεπεράσουμε την κρίση δεν είναι η κατάλυση του Κράτους ,ούτε οι έκνομες ενέργειες . Η λύση είναι η συστράτευση σε μια πανεθνική προσπάθεια ώστε επιτέλους να γίνουμε μία σοβαρή χώρα ,και βεβαίως την στιγμή της κρίσης που είναι οι εκλογές ,να τιμωρήσουμε η όχι τις πολιτικές και τους πολιτικούς που θεωρούμε υπεύθυνους για την κατάσταση που βιώνουμε σαν χώρα και σαν έθνος .
   Κινήματα ανυπακοής, τζαμπατζήδων ,και μαγκιάς εκ του ασφαλούς δεν οδηγούν πουθενά ,αντίθετα περιθωριοποιούν ακόμη περισσότερο εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που τα πατρονάρουν και επενδύουν επάνω τους .

ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ